Różne prywatne pytania

Patka

pamiętasz... jednak mnie słuchasz;p xD

Kaś

Hehe

ciebie nie da sie nie sluchac xP

Patka

gdzieżby;p;p Ciebie też;D

Kaś

AAAAAA mooJeee GDzieżBY xPPP heheee Very Happy

;**** kocham normalnie.

Patka

to ja w takim razie nie bd mówić nic innego xD

Kaś

Okk.. tylko gdzieżbyyyy Xp NIE no mow inne rzeczy Very Happy

i taks sa fajne Wink

Patka

mam taką nadzieję;p

Kaś

mam problem..... do dupy sie czuje.. ;/

aaa4

mroźną zimę. I nadzieja ta umarła wraz z nadejściem wiosny.
Gdy śnieg stopniał, a ziemia zrobiła się miękka, mężczyźni, którzy odważali się
zapuszczać w głąb lasu, zostali na polach, by orać ziemię i doglądać pól, których plony miały
im pozwolić przetrwać, wraz z rodzinami, kolejną zimę. Nie było komu wytłumaczyć tego
Lucinie, albowiem pomimo obserwacji mężczyzn w lesie i słuchania ich rozmów nie
rozumiała, co się tak naprawdę dzieje. Wiedziała tylko, że gdy pojawiły się pierwsze pączki,
Karl przestał do niej wracać.
Wiele razy stała w czerwonej pelerynie obok upolowanej przez siebie zwierzyny.
Atakowała coraz większe sztuki, jakby próbowała tym zachęcić Karla - jelenie, łosie, a nawet
niedźwiedzie.
W miarę jak mijały miesiące, jej serce kurczyło się, a rósł brzuch.
Gdy nadeszło lato i nasienie Karla urosło w łonie Luciny, jej serce stało się mroczne i
zimne. Pogrążyła się w izolacji gorszej od samotności, przed którą starała się uciec. W
ciężarnym stanie utraciła możliwość przemiany i biegania w postaci wilka. Polowanie stało
się trudne i bardzo wychudła.
Gdy wreszcie urodziła, towarzyszyły temu krew, krzyki i cierpienie. Jednak przeżyła,
ponieważ mogła znieść znacznie cięższe urazy i rany niż jakakolwiek ludzka kobieta